|
انواع
خطوط
اينترنت
خطوط
آنالوگ
معمولي: منظور
از اين خطوط
همان خطوط
تلفني
معمولي مي باشد.
نرخ انتقال Data توسط
اين خطوط
حداکثر 33.6 Kb/s مي
باشد.
استفاده از
اين خطوط
براي اتصال
به اينترنت
در کشورمان
بسيار رايج
مي باشد.
T1: نام
خطوط
مخابراتي
مخصوصي است
که در آمريکا
و کانادا
ارائه مي شود.
بر روي هر خط T1 تعداد 24
خط تلفن
معمولي شبيه
سازي مي شود.
هر خط T1 مي تواند
حامل 1.5 MB/s پهناي
باند باشد.
E1: نام
خطوط
مخابراتي
مخصوصي است
که در اروپا و همچنين
ايران ارائه
مي شود. بر روي
هر خط E1 تعداد 30 خط
تلفن معمولي
شبيه سازي مي
شود. هر خط E1 مي
تواند حامل 2 MB/s پهناي
باند
باشد.نرخ
انتقال Data توسط
اين خطوط
جهت مودمهای
ارائه شده در
ايران
حداکثر 56 Kb/s مي
باشد.که
البته در
صورت فراهم
نمودن
مودمهای
سريعتر
کاربر
ميتواند
برابر سرعت
مودم خود ديتا
را دريافت
نمايد.
مشخصه اين
سيستم پيش
شماره
متفاوت آنها
نسبت به خطوط
عادی ميباشد.
ISDN: اساس
طراحي
تکنولوژي ISDN به
اواسط دهه 80
ميلادي باز
ميگردد که بر
اساس يک شبکه
کاملا
ديجيتال پي
ريزي شده است
.در حقيقت
تلاشي براي
جايگزيني سيستم
تلفني
آنالوگ با
ديجيتال بود
که علاوه بر
داده هاي
صوتي ، داده
هاي ديجيتال
را به خوبي
پشتيباني
کند. به اين
معني که
انتقال صوت در
اين نوع شبکه
ها به صورت
ديجيتال مي باشد
. در اين سيستم
صوت ابتدا به
داده ها ي ديجيتال
تبديل شده و
سپس انتقال
مي يابد .
ISDN به دو
شاخه اصلي
تقسيم مي شود
. N-ISDN
و B-ISDN . B-Isdn بر
تکنولوژي ATM
استوار است
که شبکه اي با
پهناي باند
بالا براي
انتقال داده
مي باشد که
اکثر BACKBONE هاي جهان
از اين نوع
شبکه براي
انتقال داده
استفاده مي
کنند ( از
جمله شبکه
ديتا ايران ) .
نوع ديگر B-ISDN يا ISDN با
پهناي باند
پايين است که
براي
استفاده هاي
شخصي طراحي
شده است . در
N-ISDN دو
استاندارد
مهم وجود
دارد. BRI و PRI .
نوع PRI
براي ارتباط
مراکز تلفن
خصوصي (PBX ) ها با
مراکز تلفن
محلي طراحي
شده است . E1 يکي از
زير مجموعه
هاي PRI
است که
امروزه
استفاده
زيادي دارد
. E1
شامل سي
کانال حامل (B-Channel ) و يک
کانال براي
سيگنالينگ ( D-Channel)
ميباشد که هر
کدام 64Kbps پهناي
باند دارند .
بعد از سال 94
ميلادي و با
توجه به
گسترش
ايتنرنت ، از PRI ISDN ها
براي ارتباط ISP ها با
شبکه PSTN استفاده
شد که باعث
بالا رفتن
تقاضا براي
اين سرويس شد.
همچنانکه در
ايران نيز ISP هايي
که خدمات خود
را با خطوط E1 ارايه
مي کنند روز
به روز در حال
گسترش است .
نوع ديگر ISDN، BRIاست(
نوعي که در
کيش از آن
استفاده شده )
که براي
کاربران نهايي
طراحي شده
است. اين
استاندارد
دو کانال حامل
64Kbps و يک
کانال براي
سيگنالينگ
با پهناي
باند 16kbps را در
اختيار
مشترک قرار
مي دهد .اين
پهناي باند
در اواسط دهه 80
میلادی که
اينترنت
کاربران
مخصوصي داشت
و سرويسهاي
امروزي
همچون HTTP ، MultiMedia ، Voip و .... به
وجود نيامده
بود ، مورد
نياز نبود
همچنين براي
مشترکين
عادي تلفن
نيز وجود يک
ارتباط کاملا
ديجيتال
چندان
تفاوتي با
سيستمهاي آنالوگ
فعلي نداشت و
به همين جهت
صرف هزينه
هاي اضافي
براي اين
سرويس از سوي
کاربران بي دليل
بود و به همين
جهت اين
تکنولوژي
استقبال چنداني
نشد . تنها در
اوايل دهه 90
بود که براي
مدت کوتاهي
مشترکين ISDN
افزايش
يافتند . پس از
سال 95 نيز با
وجود تکنولوژيهايي
با سرعتهاي
بسيار
بالاتر
مانند ADSL که سرعتي
حدود8Mb/s براي
دريافت و 640Kb/s را
براي دريافت
با هزينه
کمتر از ISDN در
اختيار
مشترکين
قرار ميدهد ،
انتخاب ISDN از سوي
کاربران
عاقلانه
نبود.
در حقيقت مي
توان گفت کهISDN BRI
تکنولوژي
بود که در
زماني به
وجود آمد که
نيازي به آن
نبود و زماني
که به آن نياز
احساس مي شد ،
با
تکنولوژيهاي
جديد تري که
سرعت بالاتر
و قيمت بيشتر
داشتند
جايگزين شده
بود .
Leased
Line يا Digital
Subscriber Line يا DSL :
خطي است که
بصورت نقطه
به نقطه دو
محل را به يکديگر
متصل مي کند
که از آن براي
تبادل Data استفاده
مي شود. اين خط
داراي سرعت
بالايي براي
انتقال Data است.
نکته قابل
توجه اين که
در دو سر خط Leased بايد
مودمهاي
مخصوصي قرار
داد.
خط
Asynchronous Digital Subscriber Line يا ADSL : همانند
خطوط DSL بوده با
اين تفاوت که
سرعت انتقال
اطلاعات آن
بيشتر است.
Wireless:
يک روش بي سيم
براي تبادل
اطلاعات است.
در اين روش از
آنتنهاي
فرستنده و
گيرنده در
مبدأ و مقصد
استفاده مي
شود. اين
آنتنها بايد
رو در روي هم
باشند. برد
مفيد اين
آنتنها بين 2
تا 5 کيلومتر
بوده و در
صورت استفاده
از تقويت
کننده تا 20
کيلومتر هم
قابل افزايش
است. از نظر
سرعت انتقال Data اين
روش مطلوب
بوده اما
بدليل
ارتباط
مستقيم با
اوضاع جوي و
آب و هوايي از
ضريب
اطمينان بالايي
برخوردار
نيست.
Leased
Modem : به
مودم هايي
گفته مي شود
که در دو طرف
خط Leased
قرار مي
گيرند. از
جمله اين
مودم ها مي
توان به Patton , Paradyne , WAF , PairGain , Watson اشاره
کرد.
از ميان
انواع مودم
هاي Leased
مدل Patton
در
کشورمان
رايج تر بوده
و داراي
مدلهاي زير است:
1092A (Upto 128Kb/s) , 1088C ( Upto 2Mb/s)
و 1088i (Upto 2Mb/s)
مدل 1088i مودم/
روتر بوده و
براي کار Bridge بيشتر
استفاده مي
شود.
ChannelBank: دستگاهي
است که از آن
براي تبديل
خطوط E1 به خطوط
تلفن معمولي
و بالعکس
استفاده مي
شود.
انواع
Modem
مودمها
داراي انواع
مختلفي
هستند که
مهمترين
آنها
عبارتند از:
1-
Analog Modems:
از اين
مودمها براي
برقراري
ارتباط بين
دو کامپيوتر (User و ISP) از
طريق يک خط
تلفن معمولي
استفاده مي
شود. انواع
گوناگوني از
اين نوع مودم
در بازار
يافت مي شود
که برخي از
آنها
عبارتند از: Acorp , Rockwell , Dlink و ... .
2-
Leased
Modems:
استفاده از
اين مودمها
در دوسر خط Leased
الزامي است.
مدلهاي
معروف اين
نوع مودمها
عبارتند از: Patton , Paradyne , WAF , PairGain , Watson
Satellite: به
معناي
ماهواره مي
باشد. امروزه
بسياري از ماهواره
ها خدمات
اينترنت
ارائه مي
کنند. برخي از
آنها
عبارتند از: Taicom , Sesat , Telestar 12
, EuroAsia Sat
IntelSat 902 , France Telecom , ArabSat
Bandwidth: به
اندازه حجم
ارسال و
دريافت
اطلاعات در
واحد زمان Bandwidth گفته
مي شود. واحد
اصلي آن بيت
بر ثانيه مي
باشد. هنگامي
يک ISP
مي خواهد
پهناي باند
خود را چه از
طريق ديش و چه
از طريق ساير
روشها تهيه
کند بايد
ميزان پهناي
باند
درخواستي
خود را در
قراردادش
ذکر کند.
معمولا"
پهناي باند
براي ISPهاي
خيلي کوچک64KB/s است و
براي ISPهاي
بزرگتر اين
مقدار
افزايش مي
يابد و براي ISPهاي
خيلي بزرگ تا 2MB/s و حتي
بيشتر هم مي
رسد.
پهناي باند
بر دو نوع است:
1-
Shared
Bandwidth:
اين نوع
پهناي باند
ارزان تر
بوده و در آن
تضميني براي
تأمين پهناي
باند طبق
قرارداد
براي مشترک وجود
ندارد. چراکه
اين پهناي
باند بين
تعداد زيادي ISP مشترک
بوده و همگي
از آن
استفاده مي
کنند. بنابراين
طبيعي است که
ممکن است در
ساعات پر
ترافيک ISP
نتواند از
پهناي باند
درخواستي
خود بهره ببرد.
2-
Dedicated
Bandwidth:
اين نوع
پهناي باند
گران تر بوده
اما در آن
استفاده از
سقف پهناي
باند در تمام
ساعات شبانه
روز تضمين
شده است. زيرا
پهناي باند
بصورت
اختصاصي به
مشترک
اختصاص
يافته است.
Bandwidth
Quality: به
معناي کيفيت
پهناي باند
مي
باشد.کيفيت
پهناي باند
به دو عامل
زير بستگي
دارد:
1-
Ping Time:
به مدت زماني
گفته مي شود
که يک Packet از ISP به مقصد يک Host قوي
(مثلا" www.yahoo.com) در
اينترنت
ارسال شده و
پس از دريافت
پاسخ مناسب
دوباره به ISP باز مي
گردد. هرچه
اين زمان
کمتر باشد
پهناي باند
از کيفيت
بهتري
برخوردار
است.
2-
Packet Loss:
هنگامي که يک Packet به
اينترنت
ارسال مي شود
ممکن است که
بدلايل
مختلف مفقود
شده و يا از
دست برود. Packet Loss عبارت
است از نسبت Packetهاي
از دست رفته و
مفقود شده به
کل Packetها. هر
چه اين نسبت
کمتر باشد
پهناي باند
از کيفيت
بهتري
برخوردار
است.
|
|